Już kiedyś wspominałem tutaj o Brządkalińskiej. Teraz Brzdąkalińska kończy podstawówke, równolegle chodzi do szkoły muzycznej. Dziś na SG "wylało się mleko", no i Bartosz W-S przypomniał mi urocze zdarzenie sprzed roku. A inni - drugie, sprzed lat ... ho ho ho :)
Otóż Brzdąkalińska po powrocie ze szkoły zorientowała się, że zapomniała kluczy i czekając na mój powrót siedziała na klatce schodowej przeglądając nuty. Tamże spotkał ją sasiad, starszy sympatyczny gość, grający w Filharmonii Narodowej. Zobaczywszy nuty rzucił, że jakby Mała miała kiedyś jakieś problemy, to niech wpadnie, on jej chętnie pomoże. Na co Brzdąkalińska wyraziła szczere zaskoczenie:
o! to Pan TEŻ jest muzykiem?!
Mi zaś zdarzyło się w młodości zapisać na kurs łażenia po dziurach. Taki absolutnie podstawowy. Już po kilku dniach wiedziałem, że mnie to zupełnie nie kręci. Turnus (ups! znaczy kurs) się zakończył i już nigdy więcej nie przyszło mi do głowy, by to kontynuować. W żadnym CV nie umieściłem informacji, że mam taki kwitek (zresztą już go nie mam - śmieci nie trzymam). Czytając niektóre dzisiejsze komentarze zastanawiam się, czy nie pisząc o tym kursie skłamałem, czy zataiłem. Kwestia jest delikatna, więc odpowiedzi proszę przysyłać na PW :))
I to tyle wspomnień i przemyśleń po lekturze dzisiejszego Foruma Być Może Niezależnych, Ale Za To Na Pewno Obiektywnych Publicystów :))
